ΕΧΩ ΜΙΑ ΦΙΛΗ ΚΑΛΛΟΝΗ

Έχω μια φίλη καλλονή που είναι 45 κιλά και τρώει οτι θέλει της λεν πως δεν της πάει και  πρέπει να βάλει κιλά. Και της το λεν συχνά.κι αυτή χαμογελάει και καμιά φορά απολογείται κιόλας.

Έχω μια φίλη που εχει πολλά παραπάνω κιλά. Της λεν πως πρέπει να αδυνατίσει, γιατί τάχα είναι ωραία κοπέλα και είναι κρίμα κ άλλες τέτοιες παπαριές. Αυτή χαμογελά αμήχανα και πολύ συχνά σχεδόν ενοχικά απολογείται.

Εχω μια φίλη έξυπνη, αυτοδημιούργητη, καλλιεργημένη και υπέροχη. Είναι παντρεμένη σχεδόν δεκαπέντε χρόνια αλλά δεν έχει παιδιά. Της λεν πως δεν πειράζει,αλλά της πήγαινε ένα παιδάκι και την ρωτούν αν  έκανε εξωσωματική ποτέ ή το πρόβλημα το είχε τελικά ο σύζυγος. Εκείνη χαμεγελά καρτερικά και απαντά πάντα σ όλους το ίδιο,την αλήθεια του καημού της δηλαδή.

 Έχω μια φίλη χωρισμένη με δύο παιδιά. Της λεν πάντα πως αν θα ξαναφτιάξει την ζωή της και αν υπήρχε τρίτο πρόσωπο κι αν της δίνει λεφτά για διατροφή. Εκείνη χαμογελά,απαντά πως σημασία έχει να είναι καλά τα παιδιά και προχωρά βιαστικά στο δρόμο.

Έχω μια φίλη με μωβ μαλλιά,ξυρισμένα από την μια πλευρά,τατουάζ  γεμάτη, δεν ακολουθεί ποτέ την μόδα και δεν έχει φίλτρα στην ζωή και στο  ίνσταγκραμ της,  που μου μαθαίνει τα πιο ψαγμένα αγγλικά ροκ γκρουπάκια. Της λεν πως αν είχε ένα γλυκό σοκολά χρώμα στα μαλλιά της θα αναδείκνυε  τα υπέροχα γαλάζια μάτια της και πως η μουσική που ακούει δεν αρέσει σε  κανέναν.  Εκείνη χαμογελά, δεν απαντά και ρίχνει και καμιά παναγία. Αλλά  πολλές φορές όταν πάέι στο νήπιο να πάρει τον γιο της, φορά ένα σκουφί  στο κεφάλι της.

 Έχω μια φίλη που αγαπά κορίτσια. Έχει  διδακτορικό, συντηρεί τον ανάπηρο αδελφό της κ όταν μου λέει πως γράφω  καλά της λέω:"δεν πιστεύω να το λες γιατί θες το κορμί μου;”,  και γελάμε  δυνατά.  Της λεν πότε θα βρει ένα καλό παιδί να κάνει οικογένεια  παρόλο που όλοι γνωρίζουν και τότε εκείνη χαμογελά, απαντά πως δεν αγαπά  τον γάμο και κάθεται σπίτι της και ζωγραφίζει κοχύλια.

Έχω μια φίλη που θέλει να βγαίνει, να πίνει, να χορεύει, να κοιμάται με όποιον θέλει και για όσο θέλει. Της μιλούν γλυκά και όταν στρίβει την γωνία πουτάνα την ανεβάζουν τσουλάρα την κατεβάζουν. Εκείνη ακούει τους ψιθύρους και χαμογελά για να μην κλάψει.

Έχω μια φίλη θεούσα. Εκκλησία, νόμος και τάξη. Είναι γεμάτη καλοσύνη και αγάπη. Ντύνεται παλιομοδίτικα και δεν βάφει ποτέ τα μαλλιά της.  Της λεν πως είναι σαν γεροντοκόρη, τόσο ωραία κοπέλα και πως πρέπει αν γίνει πιο μοδάτη και ποθητή. Αυτή χαμογελά και απαντά πως είναι μια χαρά, αλλά κανά βράδυ στον καθρέφτη προβάρει φορέματα παρδαλά.

Θα μπορούσα να γράψω πολλά παραδείγματα ακόμα, έχετε υπ' όψιν σας,  πολλά αναμφίβολά. Κι όμως σε τούτα μέσα είναι μια από μας και κάθε από μας.  Είναι οι κόρες, οι μάνες,  οι αδελφές, οι γιαγιάδες μας και εμείς που όταν  μένουμε μόνες μας σε μια σκοτεινή γωνιά σκεφτόμαστε τι σκατά κάνουμε  λάθος και χαλαλίζουμε την ζωή μας στο πουθενά...

 Όχι όλες. Ευτυχώς όλοι όλες.  ...αλλά θα έπρεπε να ήμασταν όλες!!!