ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΜΙΑΣ ΜΑΙΡΗΣ

στην τρίτη γυμνασίου,στο σχολείο ήρθε η μαίρη.

στις αρχές του ενενήντα κορίτσια σαν τη μαίρη δεν χωρούσαν στο προαύλιο,στο κυλικείο κ στα γδαρμένα θρανία.Μάλλον χωρούσαν στριμωγμένα.

Ζούσε στην Θεσσαλονίκη κ μετακόμισε με την μαμά της στον πειραία

Είχε κατακόκκινα σγουρά μαλλιά με ξανθές κ μπλε ανταύγειες κ μια τεράστια πράσινη τούφα σκέπαζε το ένα της μάτι(που ήταν καταγάλανο με μαβιές βλεφαρίδες).Φορούσε μόνιμα μαύρα κ δεν έβγαζε από πάνω της ένα μπουφάν που εκείνα τα χρόνια τα λέγαμε "λύκο".

Η φιλόλογος την έβαλε να καθίσει δίπλα μου.Εγώ τσαντίστηκα όχι γιατί με πείραζε η Μαίρη με τα μαλλιά παγόνι,αλλά γιατί με χώρισε απο την Τζενάρα την κολλητή μου

η φιλόλογος που ήταν μια γυναίκα πάντα μαυροφορεμένη , θλιμμένη κ απροσωπη κ δεν της γούσταρε κανείς μας ήταν ανένδοτη( Σπυράτου,τέλος θα καθίσει μαζί σου η νέα συμμαθήτρια)

Η Μαίρη κάπνιζε,είχε ήδη κάνει σεξ κ μου έδινε πάντα το μισό φαγητό της κ εγώ της έδινα ασημένια βραχιόλια που φόραγα τόνους

Η Μαίρη γελούσε με τα αστεία μου για τα αγόρια κ τίναζε την τούφα από τα μάτια της,όταν της έλεγα"μα πως βλέπεις βρε πουλάκι μου"

Η Μαίρη καμιά φορά χανόταν κ δεν μπορούσε να μ ακούσει.Μου έλεγε τότε πως έχω τα πιο ωραία μάτια που είχε δει.Εγώ της έλεγα πως είναι καστανά σαν όλων των άλλων κ τα δικά της ειναι γαμάτα που είναι τα γαλανά σαν της Λιζ Τειλορ.Εκείνη μου απαντούσε τότε,πως δεν είναι καστανά έχουν το χρώμα του μελιού κ είναι τα πιο σπάνια

Ένα πρωινό μετά τις διακοπές η φιλόλογος μας άλλαξε θέση.Εγινα έξαλλη,τίποτα.Πήγα στο γραφείο .Μου λεει "η μαίρη έχει μπλεξίματα,δεν θα μείνει για πολύ εδώ"

Την άλλη μέρα εφερα την μάνα σχολείο.Η μάνα (αχ ρε μάνα φοβερή) είπε πως η μαίρη ερχόταν σπίτι συχνά,είναι ένα υπέροχο πλάσμα ,ευγενικό κ η καλυτερη φίλη που είχα εγω ποτε

Η Μαίρη προς το τέλος του Φλεβάρη έφυγε από το σχολείο,αλλά πριν φύγει μου έδειξε την ζωή της έξω από προαύλια ,πόρτες σιδερένιες κ κλειστά παράθυρα.

Η Μαίρη είχε προλάβει στα δεκάξι της(ήταν ένα χρόνο μεγαλύτερη,είχε χάσει χρονιά) να κάνει έκτρωση,να καπνίζει χόρτο κ να παίρνει χάπια,να μαζεύει την αλκοολική μάνα της από παγκάκια,να χάσει τον πατέρα της σε εργατικό ατύχημα,να ξέρει από έξω όλους τα στιχάκια της Γώγου ,του Λαπαθιώτη,του Παπανικολάου,του Μόρισον κ του Ρεμπώ,να φοβάται ,να πονά κ να αντέχει μόνη της.

Δεν ξέρω τι απέγινε.Κρατήσαμε λίγο επικοινωνία(επέστρεψε στην θεσ/κη κ μετά χαθήκαμε).Δεν την ξέχασα ποτέ.

Η Μαίρη μου έλεγε να μην καπνίσω ποτέ(μου έβαζε να της το υποσχεθώ),να μην πιω κ να παίρνω πάντα προφυλάξεις στο σεξ(κι εγώ κρυφογελούσα γιατί ανυπομονούσα να κάνω σεξ κ όλο την ρωτούσα κ εκείνη γελούσε πιο πολύ μετά).

ο κόσμος δεν χωρούσε την μαίρη,αλλά η καρδιά μου την χώρεσε κ το πιο σπουδαίο είναι πως άνοιξε την κλειστή κ πονεμένη δική της κ χώρεσε κ εμένα μέσα.

΄'εχεις τόσο φως κ χαρά μέσα ρε Σπυράτου" μου έλεγε

δεν της είπα γαμώτο ποτέ,πως όταν γυρνούσα εγώ σπίτι,με περίμενε χαρά κ φως

πως δεν έφταιγε αυτή που δεν είχε

κ θα το μετανιώνω πάντα