AMOR OMNIA VINCIT

~amor omnia


Κάποτε αρρώστησα βαριά.Πολύ βαριά.Κάποιοι είπαν πως ήταν ανίατη περίπτωση.Κάποιον είπαν πως θα καταφέρω και θα το ξεπεράσω.

Κάποτε έκανα χρήση όλων των παραισθησιογόνων ουσιών που εφηύρε η φύση κ ο ανθρώπινος νους.
Κάποτε πάτησα την κορφή του όρους Έβερεστ και έβγαλα φωτογραφίες με σημαίες  σαν κυνηγός τροπαιοφόρος.

Κάποτε έκανα Επανάσταση.Σήκωσα την κατακόκκινη παντιέρα μου,αρματώθηκα με βέλη ερωτικά κ τόξο,καβάλησα  την μηχανή μου κ χωρίς κανέναν φόβο,μα κανέναν,αψήφησα κάθε θεσμό,θεό και χρησμό και βούτηξα στα αλμυρα νερά των παθών μου αμαρτωλή και καθιαγιασμένη.

Κάποτε πέταξα την πανοπλία,έβγαλα το κοκκινάδι από τα χείλη μου,άφησα τα μακρυά μου μαλλιά κάτω να τα ανακατέψει ο νοτιάς και χοροπήδησα από την μιαν άκρη του κόσμου εως την άλλη,χωρίς να σκεφτώ πως θα παραπατήσω ή θα χάσω τον μπούσουλα,ούτε λεπτό.

Κάποτε καθάρισα τους δρόμους από τα σκουπίδια,φύτεψα άνθη στο πέρασμα Του,έκανα τον ήλιο να λάμπει για χάρη Του,έφερα την σελήνη στο ποτήρι με το κρασί Του,τραγούδησα α~καπέλα στο μεγαλύτερο στάδιο του κόσμου,σκότωσα δράκους,ελευθέρωσα σκλάβους,έγιανα αρρώστους,χόρεψα λάγνα με ξεφτισμένες καλλονές σ ένα κακόφημο μπαρ στο Μέξικο,βούτηξα σε ύφαλο και ψάρεψα μαύρα μαργαριτάρια,χόρτασα όλα παιδιά του κόσμου με ψωμί και λάδι,έκλεισα τις επτά πληγές του Φαραώ και ανακάλυψα το ελιξήριο της αιώνιας νιότης.

Κάποτε έγραψα τραγούδια ,ποιήματα,κωμωδίες,άριες και ραψωδίες.
Ζωγράφισα σκουριασμένα αγάλματα με όλα τα χρώματα της ίριδας.
Στόλισα κορμιά γυμνά,έστησα ανδριάντες,γκρέμισα τείχη με τα χέρια μου,διάβασα όλα τα γνωστά κι άγνωστα βιβλία,μίλησα σ 'ολες τις γλώσσες του αρχαίου κόσμου,ένιωσα κάθε λέξη του νέου και ανακάλυψα και μια καινούργια,την δική Του γλώσσα.

Κάποτε χαρτογράφησα σπιθαμή προς σπιθαμή την γη δυο φορές τον γύρο της και πάλι δεν έφτασε.
Περπάτησα ξυπόλητη σε αγκάθια πάνω ,σε περιττώματα ,σε ροδοπέταλα,σε λασπόνερα κ σε χρυσαφένια στάχυα.
Φόρεσα μετάξια,κασμίρια,τούλια,κουρελούδες κι έλαμψα σαν φως απόκοσμο.
Μοσχοβόλησα κανέλα,λεμόνι,λεβάντα και γιασεμί.

Κάποτε έγινα γοργόνα,ξωτικό και αμαζόνα.
Τραγούδησα στα πουλιά στην λαλιά τους και μου είπαν τα μυστικά τους τα δελφίνια στην δική τους.
Μάζεψα τους ανέμους σ ενα σακούλι κ τους έκλεισα στην γη μέσα,μην τον ξυπνήσουν τα μεσημέρια του καλοκαιριού ,όταν αποκοιμιέται πλαι στην θάλασσα.

Κάποτε έκανα ελεύθερη πτώση με αλεξίπτωτο.Σέρφαρα σε αντίθετη φορά πάνω στο μεγαλύτερο κύμα που γέννησε η αγριεμένη θάλασσα,οδήγησα αεροπλάνο,περπάτησα μεσάνυχτα στην πιο κακόφημη γειτονιά της πόλης,πήγα στον πόλεμο με στήθη γυμνά,κολύμπησα στη πιο παγωμένη λίμνη και βρήκα πηγές με νερό στην έρημο.

Κάποτε έλυσα άλυτες μαθηματικές εξισώσεις,πήρα νόμπελ ειρήνης,διαίρεσα και πολλαπλασιάστηκα ,άφησα κόκκινα φιλιά στο μάγουλα Του και έμαθα στους ανθρώπους να γελούν από την αρχή.
Κάποτε έλυσα μάγια,φίλησα βατράχους και τέρατάκια,βρήκα την άκρη του ουράνιου τόξου,ανακάλυψα το χαμένο κομμάτι από τον χάρτη του θησαυρού του Πειρατή,έκανα ανταρσία σε γαλέρα και βρήκα το στιγμα της χαμένης Ατλαντίδας.

Κάποτε δεν φοβήθηκα το "τώρα",το χθες κ το αύριο,την αλήθεια μου,την μαγεία,το λάθος,το τραύμα,το "θέλω" και το γιατί...
Ούτε τον θάνατο,μα ούτε κ την ζωή!
Όλα τούτα και άλλα σαν τούτα,εγώ τα έκανα πραγματικά!
Και θα τα ξαναέκανα αν χρειαστεί.
Και τα έχετε κάνει κι εσείς..
Νομίζετε πως σας λέω ψέματα;
Πιο μεγάλη αλήθεια από αυτήν,πιστέψτε με ,δεν έχετε ζήσει...
Την αλήθεια της αναίσχυντης γύμνιας μας,έτσι όπως ακριβώς ήρθαμε στον κόσμο.
Γυμνοί,λεύτεροι,πρωτόγονοι,μικροί,αθώοι,έτοιμοι για όλα από την αρχή!
Έτοιμοι κ απροετοίμαστοι για την αντίστροφη μέτρηση που αρχίζει από την ώρα που ανοίγουμε τα μάτια μας,μέχρι την ώρα που θα τα κλείσουμε και θα γίνουμε ένα με την σκόνη που πλανιέται στατικά στο σύμπαν.
'Επρεπε λοιπόν,μέσα σ αυτό το αχανές πήγαινε έλα,δευτερολέπτων κάτι ή κάπως να μας πείσει πως όλα είναι έστω κ μια φορά στην μικρή ζωή μας,είναι δυνατά να συμβούν!
Έστω κι μια στιγμή.Να εκμηδενίσει κάθε γήινο νόμο και να βγάλει την γλώσσα στην κλεψύδρα που μετρά αντίστροφα..

Όπερ και εγένετο.

Έρωτα τον είπαν,θεό και δαίμονα τον είπαν.
Ερωτα τον είπαν και όχι,δεν ρωτά.

Μόνο απαιτεί,τρέφεται από κάθε κύτταρο μας κ νομοτελειακά μια μέρα μας αποχαιρετά,γνωρίζοντας όμως επηρμένα και με το δίκιο του,πως θα είναι για πάντα και μέχρι το τέλος του κόσμου,ο μόνος Θεός που θα γουστάρουμε να προσκυνάμε...

κι έτσι μόνο η γη Γυρίζει......