Αγαπώ τις γυναίκες

Αγαπώ τις Γυναίκες...

Αγαπώ τα μαλλιά τους.τα χέρια,τα χαμόγελα τους.

.Αγαπώ την μυρωδιά τους,το μυαλό,την πονηριά τους.

.Αγαπώ την υστερία και την απελπισία τους

.Τα φορέματα και τα μακρυά σκουλαρίκια τους.
Τα χαχάνητά και τα κλάματα τους.

Αγαπώ τις γυναίκες.

Αγαπώ τους καημούς και τα λάθη τους.
Τα όνειρα και τους φόβους τους..

Τις έγκυες,τις αναρχικές,τις τραγουδίστριες,τις χορεύτριες,τις καθηγήτριες,τις γιατρίνες,τις καθαρίστριες,τις σερβιτόρες,τις φοβισμένες,τις ζωγράφους,τις άφοβες,τις ακροβάτισσες,τις μηχανόβιες,τις αγωνίστριες,τις εργάτριες,τις χαμένες κ τις ψαγμένες.

αγαπώ τις γυναίκες την άνοιξη,το καλοκαίρι,το χειμώνα...

Τις αγαπώ στην βροχή , στο χαλάζι και  στο ανεμοδούρι

Γεμάτες κοχύλια,γεμάτες αλμύρα.
Γεμάτες παράπονα κ θάματα.

Γεμάτες στάλες βροχής στα πυκνά μαλλιά τους..

Αγαπώ το κρασί στο ποτήρι τους,το φιλί στα χείλη τους,τη σάλτσα στην κατσαρόλα τους,το κραγιόν στην τσάντα τους.

Τα καπέλα και τα τσιγάρα τους.Την απαλή σάρκα τους,τα βελούδινα φιλιά τους ,την μαβιά ματιά τους,τα παραπάνω κιλά τους..

Αγαπώ τις γυναικοπαρέες.
Δεν πέρασα ποτέ πιο όμορφα,δεν γέλασα ποτέ πιο ηλίθια κ το φχαριστήθηκα,δεν υπήρξα πιο "ο εαυτός μου",παρά μόνο δίπλα στις γυναίκες της ζωής μου...

Μια γυναίκα μπορεί να είναι χοντρή,''ασχημη","όμορφη"αδύνατη,να έχει ξυρισμένο κεφάλι,ξυρισμένο αιδοίο,να αγαπά άλλες γυναίκες, να έχει βαρεθεί τους πάντες και τα πάντα,να γίνει αστροναύτης,να μην θέλει να βάφεται κ να είναι γκομενάρα ή να θέλει να είναι μόνο γκομενά , να έχει  βυζάρες ή κομμένους μαστούς.

Μπορεί να γερνά,μα κλαίει μόνη της στο μπάνιο της,να μην αντέχει την εμμηνόπαυση κ να μην την καταλαβαίνει κανείς ,να μπορεί να θέλει να ντυθεί κ να την φωνάζουν πριγκίπισσα κ όλα αυτά για πάρτη της,χωρίς να κρίνεται για το αυτονόητο ή για το μη παρωχημένο....
μπορεί να θέλει να είναι μάνα,μπορεί να μην θέλει ποτέ να γίνει μάνα...

μπορεί να θέλει να κάνει σεξ με άλλον άντρα κάθε μέρα,μπορεί κ να μην θέλει χωρίς να κρίνετε σαν "πόρνη" 'η σαν "ανέραστη"...από τους άντρες....

Τις αγαπώ  τις γυναίκες....

αγαπώ το σμίξιμό τους...

αγαπώ τον παλμό τους....

αγαπώ τα μεράκια τους..

 αγαπώ τις πληγές τους...

αγαπώ τα μυστικά τους..

τα σεντούκια που κρατούν νοτισμένα τα νυφικά τους..
τα συρτάρια με την ερωτική τους αλληλογραφία...
τα κόκκινα σημαδια στην πλάτη απο τον στηθόδεσμό τους..
τις ριγανάτες πατάτες στον φούρνο τους..
τα σκουπίδια τους που βγάζουν από την πίσω πόρτα στον κάδο,από την πίσω πόρτα της ζωής τους

Τα πολύχρωμα μαλλιά τους,τα ροζιασμένα χέρια τους,τα μικροσκοπικά δαντελένια εσώρουχά τους..

Τον θυμό και τον τσαμπουκά τους.
Την ανοησία και την σπιρτάδα τους.
Τα ψηλοτάκουνα πέδιλά τους...

Τα βαμμένα τσινόρά τους,τα σπασμένα νύχια τους,τα κουρασμένα βήματα τους...
Αγαπώ τις χαμένες πατρίδες τους,τις εφευρέσεις τους,την ζεστή καρδιά τους,τα ταξίδια του μυαλού τους

Αγαπώ την  πολύπλοκη γλώσσα τους και την αμηχανία του κορμιού τους

Αγαπώ τις γυναίκες!

όχι επειδή είναι μάνες,ερωμένες,κόρες,φίλες,αδελφές,σύντροφοι,αντάρισσες,"πουτάνες" κι "αγίες"

αλλά γιαρί,πονούν,ματώνουν,δημιουργούν,θυσιάζονται,κατασκευάζουν,μαγεύουν,θηλάζουν,εκπαιδεύουν.

Γιατί βάζουν το "είναι" τους  στο "όλο" του κόσμου,γιατί πεθαίνουν κι ανασταίνονται για έναν έρωτα μ ολη την καρδιά τους,γιατί σπάνε στεγανά κ γκρεμίζουν τείχη,αψηφούν κανόνες κ συνοριοφυλακές,διεκδικούν μια ισάξια θέση στον ήλιο ,έχοντας περάσει αιώνες από τα πιο σκοτεινά και δύσβατα  μονοπάτια θεών και διαβόλων που τις λιθοβολούσαν.

Τις αγαπώ, γιατί ακούω τον παλμό της καρδιάς τους να χτυπά στο δικό μου στήθος
εκεί στην αριστερή μεριά του κορμιού μου...

Γι'αυτό!