α, ρε χρόνε αλήτη.....

Η αφορμή που ξεκίνησα να γράφω ασταμάτητα,ήταν επειδή νοσώ από ψωρίαση(ω,ναι.Λοξή ακόμη κ στις αφορμές μου).

Τρία σχεδόν εικοσιτετράωρα πριν αλλάξει ο χρόνος κι επειδή ο χρόνος κ εγώ έχουμε μια περίεργη σχέση από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου,θα πω αλήθειες και θα τις πω επειδή μπορώ.

Έφτασα αισίως 43 καλοκαιριών για να καταλάβω πως υπάρχει και χειμώνας.

Έζησα την ζωή που ήθελα κ την ζωή που δεν ήθελα.

Γέλασα με τα χάλια των άλλων,αλλά λίγο περισσότερο με τα δικά μου(τελικά).

Φώναξα για το δίκιο του κόσμου,αλλά με κατάπιε το δικό μου.

Κοίταξα τον ήλιο κατάματα,χωρίς να με τύφλωσει,όμως μου άφησε κουσούρι, ένα ζευγάρι γυαλιά στο κομοδίνο μου,τις νύχτες που διαβάζω ασταμάτητα.

Χόρεψα με όλη μου την ψυχή,όλη μου την ζωή,αλλά ποτέ κ είμαι σίγουρη πια για αυτό, δεν θα χορέψω όσο μου έπρεπε.

Κοιμήθηκα σε αγκαλιές που με λάτρεψαν,χωρίς ούτε μιαν εξαίρεση,αλλά δεν ξημερώθηκα με όλες.

Αγάπησα την ζωή περισσότερο από οποιοδήποτε ξέρω(με εξαίρεση μόνο,τον πατέρα μου)αλλά μου ζήτησε διόδια που αρνήθηκα να πληρώσω..

Έγινα μαμά,ενώ δεν ήμουν έτοιμη για αυτό κ όταν με αποκάλεσαν έτσι, ήμουν η πιο έτοιμη από κάθετι που ανακάλυψα στην ζωή.

'Εγινα σύντροφος,ερωμένη,γκόμενα,κορίτσι "σου",αλλά δεν έγινα ποτέ σύζυγος.

Ζω σαν μικροαστή,αλλά δεν θα γίνω ποτέ,παρόλο που το τίμημα πια είναι πολύ βαρύ για τους ώμους μου.

Θα μπορούσα να γράφω,να είμαι φωτογράφος,χορεύτρια,αρτίστα,τραγουδίστρια σε ρεμπετάδικο,να κάνω μόνο ραδιόφωνο,να είμαι ιδιοκτήτρια βιβλιοπωλείου... παρόλα αυτά δεν είμαι..

Είμαι γραφική,είμαι παλιάς κοπής,είμαι εργάτης,ερασιτέχνης,είμαι μια γυναίκα τόσο όμοια με κάθε μια που αγάπησα στην ζωή μου,γιατί τις γυναίκες τις αγάπησα πολύ περισσότερο από τα σερνικά και τις αγάπησα επειδή τις ανακάλυψα,σε αντίθεση με τους άντρες που ποτέ δεν ήθελα να ανακαλύψω μια και δεν ήθελα να διαταράσσω την αυθαίρετη φύση τους,μόνο,ήθελα να μουλιάσω μαζί τους σε βαθιά κρυστάλλινα θαλασσινά νερά .

Η ζωή μου (κ το γράφω εδώ,που τόσο σας φαίνεται ορισμένων πως αφήνομαι να εκτεθώ,),η ζωή είναι ένα γυμνό νεαρό παιδί,που το μόνο που θέλει είναι να "εκτεθεί",να μάθει,να περπατήσει,να αφουγκραστεί,να ταξιδέψει,να χτυπηθεί κάτω από πόνο κ να σκαρφαλώσει στα ουράνια από χαρά.

Να νικηθεί κΑΙ στο τέλος να νικήσει
Τίποτε άλλο δεν είναι η ζωή.

Τόσο μικρή,απλή κ πολύχρωμη αλλά ποτέ προβλέψιμη.

Δεν μπορεί να μην αποτύχεις,να μην λυγίσεις,να μην παραιτήθεις,να μην λαβωθείς,να μην ξαναεμπιστευτείς,να μην λαχταρήσεις,να μην θες να τα κάνεις όλα γ'ηπεδο,να ελπίζεις,δεν μπορείς να επιστρέψεις πίσω,ο χρόνος αυτή την διδαχή μας ψιθυρίζει.την μόνη επιλογή που μας δίνει,όμως,είναι όταν πέσουμε στην μαύρη τρύπα των σκοινιών του ή να παραμείνουμε για πάντα εκεί ή να ανατρέψουμε όλους τους τύπους της φυσικής μεμιάς.

Τώρα θα μου πείτε ποιος γύρισε από μια χαοτική μαύρη τρύπα κ ξέρει τον τρόπο????τον τρόπο τον βρίσκεις μόνος ,αλλά ...
όλο κ κάποιον θα ξέρετε,αν ψάξετε,συνήθως δεν κάνουν θόρυβο αυτοί οι άνθρωποι,δεν είναι πανέμορφοι και επιτυχημένοι..

Είναι απλά από τον πλάνήτη που ο χρόνος δεν έχει καμιά σημασία,μόνο ο τρόπος...

Υ.Γ μην ζηλεύετε την ζωή κανενός κΑΙ μην λυπάστε κ κανέναν
να αγαπάτε όσους σας αποδεικνύουν πως αξίζουν την αγάπη σας κ να συμπονάτε αυτούς που δεν ζητούν την συμπόνια σας

να βρίζετε,να αγκαλιάζεστε,να συνουσιάζεστε σαν έφηβοι,να τρώτε χωρίς τύψεις,να μοσχοβολάτε κ να κοιμάστε εύκολα..

να ζείτε εισπνέοντας κ όχι ανασαίνοντας..

Και να θυμόμαστε πως κανείς θα κάτσει στην πλάτη μας,αν δεν του το επιτρέψουμε....

Άντε,ελπίζω για μένα(πέρα του να είναι υγιείς όσοι αγαπώ κ εσείς μαζί) να γράφω πολύ λιγότερο από το νέο έτος κ να παθιάζομαι ζώντας κ αγγίζοντας,ακόμη περισσότερο...

Καλή αποκοπή λεν στην νήσο !έτσι λεν κ γιατί για να μην συμφωνήσω....

Να γουστάρετε την ζωή σας κ αν δεν την γουστάρετε να την αλλάξετε!

φιλί παλιού χρόνου,αλλά πάντα φρέσκο...